MiG-15, zwany także (oznaczenie NATO) Fagot, jednomiejscowy, jednosilnikowy radziecki myśliwiec odrzutowy, zbudowany przez biuro projektowe Mikojan-Gurewicz i po raz pierwszy oblatany w 1947 roku. MiG-15 był pierwszym „całkowicie nowym” radzieckim samolotem odrzutowym, którego konstrukcja nie polegała na zwykłym dodaniu silnika odrzutowego do starszego płatowca z silnikiem tłokowym. Zastosowano w nim skrzydła odchylone do tyłu, płetwę ogonową i stabilizatory poziome zmniejszające opór powietrza w miarę zbliżania się samolotu do prędkości dźwięku, dzięki czemu wyraźnie wykorzystano zasady aerodynamiki zaczerpnięte z niemieckiej inżynierii pod koniec II wojny światowej. Napęd stanowił silnik o przepływie odśrodkowym na licencji brytyjskiej firmy Rolls-Royce, który został zmodernizowany przez radzieckiego producenta Klimowa. Dostawy dla wojska rozpoczęły się w 1948 roku. Zaprojektowany jako bombowiec przechwytujący, MiG-15 posiadał potężne uzbrojenie składające się z dwóch działek 23 mm i jednego działka 37 mm wystrzeliwującego pociski eksplodujące.

W listopadzie 1950 roku pojawienie się nad Koreą Północną MiG-15, noszących chińskie oznaczenia, ale pilotowanych przez radzieckich pilotów, stanowiło ważny punkt zwrotny w wojnie koreańskiej i w rzeczywistości w całej wojnie powietrznej. Zszokowane prędkością, zdolnością wznoszenia się i wysokim pułapem operacyjnym radzieckiego myśliwca, Stany Zjednoczone pospieszyły z dostawą do Korei nowego F-86 Sabre, który zdołał przywrócić amerykańską przewagę powietrzną częściowo dzięki lepszemu systemowi szkolenia pilotów wprowadzonemu przez Siły Powietrzne USA. Niemniej jednak MiG-15 praktycznie położył kres dziennym lotom bombowym ogromnych, powolnych samolotów B-29 Superfortresses z okresu II wojny światowej, a radzieccy piloci kontynuowali walkę z samolotami amerykańskimi i alianckimi, nawet gdy szkolili Chińczyków i Koreańczyków Północnych do latania w nowej erze odrzutowców.

Zbudowano ponad 15 000 MiG-15, w tym te wyprodukowane w krajach bloku sowieckiego.

.