By Lauren R. Giannini

Portrety autorstwa Isabel J. Kurek

Mavis Spencer dorastała w szaleństwie na punkcie koni niedaleko Los Angeles, a jej historia jest niemalże wyjęta z hollywoodzkiego filmu, ostatnio zamieniając szmaty na trójkolorowe wstążki. Mavis dorastała w otoczeniu wytwornej atmosfery Tinseltown ze względu na karierę swoich rodziców. Jej matka to Alfre Woodard, znana i nagradzana aktorka, a ojciec to scenarzysta i producent Roderick Spencer. Mavis przypisuje swoją etykę pracy i sukces do sposobu, w jaki ją wychowali.

„Dorastając, moi rodzice zawsze upewniali się, że mój młodszy brat, Duncan, i ja byliśmy dobrze uziemieni i docenialiśmy to, co mieliśmy”, powiedziała Mavis. „Zawsze sama zajmowałam się swoimi końmi. Nie wydawali na nie setek tysięcy. Kiedy skończyły się moje lata juniorskie i powiedziałam rodzicom, że chcę zrobić z koni swoją karierę, powiedzieli: 'Dobrze, ale musisz tam pojechać i zrobić to na własną rękę’. Taką mentalność mają oboje – jeśli czegoś chcesz, docenisz to bardziej, jeśli na to zapracujesz. Mój tata zawsze mi powtarzał, że im ciężej pracujesz, tym więcej masz szczęścia – to moje motto.”

Po udanej karierze juniorskiej, Mavis spędziła cztery lata pracując jako stajenna dla najlepszych jeźdźców skokowych i miała szczęście trafić na życiową szansę – w siodle. Obecnie ma 25 lat i jest wschodzącą zawodniczką Grand Prix w skokach przez przeszkody, żyjącą zgodnie ze swoimi marzeniami. Nic dziwnego, że US Equestrian wybrało Mavis na „ambasadorkę” w kampanii, która ma przynieść radość ze sportów konnych jak największej liczbie osób. Z jej silnej obecności na Instagramie, ambasadorski warunek wstępny, zwolennicy @mavispence hit 27,300 do połowy marca i nadal rośnie.

Mavis jest zabawny, inteligentny, elokwentny, model-gorgeous, wysoki, niezwykle stylowy na i poza koniem i down-to-earth. Mówi jak jest – ciężka praca i poświęcenie są kluczowymi czynnikami do osiągnięcia sukcesu.

Junior Highlights

Kariera jeździecka Mavis rozpoczęła się w wieku 2 lat, kiedy była prowadzona na emerytowanym ogierze skokowym Selle Français, Galoubet. Trzy lata później zaczęła brać lekcje. „Moi rodzice zawsze żartują, że kiedy byłam w przedszkolu i ludzie pytali mnie, kim chcę być, kiedy dorosnę, powiedziałam, że jeźdźcem konnym” – wspomina Mavis. „Tak naprawdę nie pamiętam, jak to powiedziałam, ale nigdy nie mogę sobie wyobrazić czasu, kiedy chciałam robić coś innego.”

Jej pierwszy kucyk, nazwa stajni Norton, przetestował jej pasję do jazdy konnej. „On był najbardziej podły, najbardziej złe stworzenie. On był diabłem,” powiedział Mavis. „Spędziłem więcej czasu w szpitalu w Santa Monica z jego powodu. W weekendy, oni mieliby pokój gotowy dla mnie. To była absolutna katastrofa, przez cały czas. Dzierżawiłam go na rok z inną dziewczyną w stajni. Pewnego dnia upadła, łamiąc kręgosłup, a moi rodzice powiedzieli: „Może powinniśmy dać Mavis innego kucyka?”. Na szczęście, w przeciwnym razie, myślę, że moja kariera jazdy byłby bardzo krótkotrwały i moje rachunki szpitalne bardzo duże.”

Jej następny kucyk, kochanie Paint nazwie Seashell, miał być koń, ale zatrzymał się rośnie. „Nadal jestem jej właścicielem. Ona jest około 25, wydzierżawiony do małej dziewczynki,” powiedział Mavis. „Za pierwszym razem, gdy spadłam, Seashell zatrzymała się i szturchała mnie, żebym wstała i wróciła na konia. Zrobiłam ją w krótkim strzemieniu i była najlepszą rzeczą, jaka kiedykolwiek mi się przytrafiła. Wynagrodziła mi złego pierwszego kuca.”

Mavis, która stoi 5’11”, urosła bardzo młodo, ale jej duży kucyk miał ogromny rozkrok i rywalizowała z nim w pony hunterach, dziecięcych skokach i equitation. Swojego pierwszego konia dostała zanim skończyła 11 lat. „Nazywał się Toy Story i dostaliśmy go od Spielbergów” – powiedziała Mavis. „Kiedy zaczynał, nazywał się Patch Adams i pod każdym względem był tak samo sławny, jak i niesławny. Był nad wyraz zdolny i wiedział o tym. Podchodziliśmy do skoku do wody na polu, a on się nie zatrzymał – po prostu wszedł prosto w niego. Miał poczucie humoru i mnóstwo osobowości, i robił żenujące rzeczy, ale nie miał wrednej kości w swoim ciele – nie celowo.”

Mavis kredytów Dick Carvin, Susie Schroer i żona Dicka, Francie Steinwedell, z dając jej solidne podstawy w horsemanship. Zaczęła jeździć z nimi w Meadow Grove Farm w 2000 r. i radziła sobie bardzo dobrze pod ich kierunkiem. Jej kariera juniorska zakończyła się dużymi wyróżnieniami i międzynarodowymi doświadczeniami. Latem 2008 roku spędziła prawie dwa miesiące w Belgii jako stażystka, jeżdżąc młode skoczki dla znanego dealera, który pozwalał jej zabierać je na małe pokazy. W październiku tego roku Mavis zdobyła srebrny medal indywidualnie i srebrny drużynowo w 2008 Adequan/USEF National Junior Jumper Championship i otrzymała nagrodę William C. Steinkraus Style of Riding Award na Pennsylvania National Horse Show. Na początku 2009 roku pojechała z drużyną USA na Olimpijski Festiwal Młodzieży do Australii, gdzie na wypożyczonych koniach zajęła czwarte miejsce.

Jeden wyjątkowy koń, belgijska klacz Warmblood o imieniu Winia Van’t Vennhoff, sprawił, że ostatnie kilka lat juniorskiej kariery Mavis było bardzo ekscytujące. „Winia skończyła właśnie 6 lat, gdy moi rodzice kupili ją dla mnie w Europie, a ja wraz z nią awansowałam w rankingach – powiedziała Mavis. „Na jej pierwszy pokaz wysłaliśmy ją do Spruce Meadows, gdzie skakała po trasie o długości 1,20 metra. Nigdy wcześniej nie była pokazywana i nikt nie wiedział, co z niej wyrośnie – była waleczna i bardzo ostrożna. Skończyło się na tym, że zrobiłam z Winią moją pierwszą parę grand prix i zrobiłyśmy Prix de States, takie rzeczy. Miałam ją przez 3,5 roku – to był koń, z którym naprawdę dorastałam i dorastaliśmy razem. Nauczyła mnie tylu złych nawyków, co dobrych. Była wspaniała.”

From the Ground Up

Po tej fatalnej rozmowie o karierze jeździeckiej z rodzicami i po udanej karierze juniorskiej, Mavis, 18, dostała pracę. Spędziła trzy lata, pracując dla jeźdźca skokowego Kenta Farringtona, najpierw jako pracująca studentka i jeździec, a potem przez ostatnie pół roku jako stajenna, nawet pojechała z nim i jego końmi do Europy. W 2012 roku wróciła na Florydę, by pracować jako główny stajenny dla Darragha Kenny’ego, gdy ten uruchamiał swój nowy ośrodek treningowy, Oakland Ventures. W tych pierwszych latach robiła wszystko – prace w stajni, opieka nad końmi, ścielenie boksów, pielęgnacja – i uznała to za cenną edukację.

„Nigdy nie było takiego momentu, żebym żałowała drogi, którą obrałam” – powiedziała Mavis. „To, co mnie zmotywowało, to upewnienie się, że moi rodzice będą ze mnie dumni, ponieważ dali mi podstawy, aby wyjść i zrobić to na własną rękę. Fakt, że byłem w stanie zrobić tak dobrze, jak mam jest świadectwem tego, jak dobrze moi rodzice mnie wychowali.”

Punkt zwrotny i powrót Mavis do jazdy konnej miał miejsce w 2014 roku. Poszła do pracy jako stajenny dla Lorenzo de Luca, który jeździł dla Neil Jones Equestrian LLC, międzynarodowego dealera koni, z którym odbyła staż w 2008 roku. Mavis pojechała na Światowe Igrzyska Jeździeckie we Francji z Lorenzo, który był członkiem włoskiej drużyny skoków. Kiedy Lorenzo doznał kontuzji, dla Mavis nadarzyła się okazja: Neil poprosił Mavis, by jeździła na jego koniach, co zapoczątkowało jej ponowne wejście na ring pokazowy.

„Kiedy strzygłam dla Kenta, nadal trochę jeździłam, a potem, pracując dla Darragha, utrzymywałam jego konie w ruchu, jeśli miał trochę przerwy, ale głównie je hakowałam, dbając o ich kondycję” – powiedziała Mavis. „Dopiero po tym, jak strzygłam dla Lorenzo na WEG 2014, zaczęłam znowu skakać. W 2014 roku skakałam kilka dwugwiazdkowych grand prix w Anglii, a także miałam okazję trenować z Nickiem Skeltonem i Laurą Kraut. To było zeszłego lata, że zacząłem konsekwentnie skakać w większych klasach.”

Saturday Night Debut

Going from groom to competing in the grand prix ring sounds like a whirlwind, but Neil was careful not to rush her. W zasadzie to konie powierzone Mavis dyktowały tempo. Przypisała sobie również lata pracy w charakterze stajennej, kiedy to stała przy ringu, obserwując wielu najlepszych jeźdźców i skoczków świata. „Miałem kilka 8-latków, które musiały zacząć skakać większe. Zrozumiałam, że kiedy będą gotowe, zostaną przekazane komuś innemu, ale to zmieniło się w Neila mówiącego: 'Znasz je, po prostu skacz tę klasę, po prostu skacz ten Puchar Świata, teraz zrobimy ten czterogwiazdkowy,’ a ja byłam jak, 'Oooookay…'”

Jest stare powiedzenie, że potrzeba wielu koni, aby zrobić jeźdźca, ale potrzeba jednego jeźdźca, aby zrobić konia. Kiedy Mavis pracowała dla Lorenza, przygotowywała dla niego Cornetiero, alias Mighty Mouse. „Był bardzo trudnym, opiniotwórczym koniem – bardzo wyjątkowym i utalentowanym, i przekonałam się, że trzeba pozwolić mu robić wszystko po swojemu, ale szczerze mówiąc, jazda na nim była przerażająca. Zaczynaliśmy razem, on przejmował kontrolę, a ja czułam, że nigdy nie uda mi się tego zrobić dobrze. Sprzedałam konia, którego używałam w klasie 1,45 m i poniżej 25 lat, i nie miałam nic innego na zawody drużynowe. Mouse już jako 8-latek skakał w wielu dużych klasach. Skoczył podwójną klarowność i pomyślałam: „Och, zaczynam go rozgryzać”, ale każdego dnia pojawiało się coś nowego. Byliśmy w Anglii latem 2015 roku i skakałem go w klasach dwugwiazdkowych. Był odważny i zakresowy, bardzo dobry dla mojej pewności siebie.”

Kiedy Neil sprowadził na Florydę kilka koni, aby Mavis mogła je pokazać, Mouse został w Europie, aby zostać rozwinięty do wyższego poziomu, ale kilku różnych jeźdźców nie mogło go rozgryźć. „W czerwcu zeszłego roku moi właściciele zadzwonili i powiedzieli: 'Jesteś jedyną osobą, która go polubiła i w pewnym sensie się z nim dogadała, czy chcesz go z powrotem? Powiedziałem 'Tak, oczywiście, wyślij go’. Spędziłem około miesiąca pracując z nim, próbując go lepiej zrozumieć. Skakałem na nim przez tydzień w Kentucky. Był w porządku, ale nie rewelacyjny. Potem skakałem na nim w klasie w drugim tygodniu i coś po prostu kliknęło. W sobotnią noc jeździłem na nim w Grand Prix $50,000, a on skoczył jedną z zaledwie czterech czystych rund i skończył jako drugi.”

To niezwykła jeździecka wersja historii Kopciuszka zarówno dla Mavis, jak i Cornetiero, których wyniki były naprawdę dobre, biorąc pod uwagę, że 90-plus wpisy mogą rozpocząć się w dużych klasach Palm Beach. „Mysz i ja mamy z nim bardzo dobry kontakt i powierzam mu swoje życie” – powiedziała Mavis. „Neil powiedział, że gdybym jutro dostał powołanie na Olimpiadę, zrobiłbym to tylko wtedy, gdybym mógł na nim jeździć.”

Ważny kamień milowy miał miejsce na początku lutego, kiedy Mouse miał tydzień wolnego i Mavis pilotował Dubai, własność Sarah E. Ryan, w 1,60m Longines FEI World Cup™ Qualifier. Duet skoczył czysto z jednym błędem czasowym i znalazł się na 40-konnym polu do niedzielnego Longines FEI World Cup o wartości 216 000 USD, prezentowanego przez Sovaro, gdzie miał jedną szynę w dół i błąd czasowy. Ale zanim Mavis wskoczyła do swojej trzeciej klasy Pucharu Świata, wielkie brawa miały miejsce, gdy wręczono jej nagrodę M. Michael Meller Style Award za bycie międzynarodowym jeźdźcem demonstrującym najlepszy styl jazdy i sportowe opanowanie.

Ambasadorka & Wzór do naśladowania

„Wiesz, miałam wielkie marzenia, kiedy byłam młodsza, ale zaczynasz stawać się – och, nie tak bardzo – bardziej realistyczna w sprawach, ale byłam naprawdę całkiem szczęśliwa, robiąc to, co robiłam”, kontynuowała Mavis. „Właściciele, których mam i Neil, wiem, że nie kazaliby mi robić czegoś, co miałoby się nie udać i jest w tym komfort. Jestem gotowa spróbować wszystkiego, jeśli tylko nie zepsuję tego zbyt mocno. Bardziej martwię się o konie niż o siebie. I wciąż konsultuję wszystko z Neilem.”

US Equestrian dobrze zrobiło, wybierając wschodzącą gwiazdę, taką jak Mavis, na ambasadora sportów konnych. Jest ona szczególnym wzorem do naśladowania, obdarzona pasją, staroświeckim końskim zmysłem i poświęceniem dla dobra swoich koni. Dorastanie w bliskości świateł Hollywood przyczyniło się do jej opanowania. Przez półtora roku dojeżdżała do pracy na Uniwersytecie Columbia, gdzie studiowała anglistykę i literaturę porównawczą, ale konie wygrały. Uwielbia czytać. Cierpi z powodu nerwów przed każdymi zajęciami, ale stwierdził, że Neil uważa, iż dalsze wychodzenie na ring jest najlepszym lekarstwem na to, by „wyglądać tak biało jak jej bryczesy”. Ona jest down-to-earth, skromny, i funny.

W uzupełnieniu do Gallop Apace, LLC, jej szkolenia i sprzedaży biznesu, Mavis pokazuje dla Neil Jones Equestrian LLC i kilku właścicieli. Zapytany o wielki ruch od stajennego do top rider, Mavis powiedział: „To się nie zmienia, czy jesteś pierwszym czy czwartym strunowcem, ponieważ prace muszą być wykonywane tak samo, jeśli chcesz, aby konie szły dobrze i były sprawne i szczęśliwe. Posiadanie wokół siebie dobrego zespołu jest bardzo ważne, bo tak długo zajmowałam się pielęgnacją. Mam szczęście, że mam zespół podobnie myślących ludzi, którzy mają tę samą mentalność i zapał. Kiedy ktoś z moich pracowników ma wolne w niedzielę, ja przychodzę, bo wolę pracować siedem dni, kiedy oni robią tak wiele przez resztę tygodnia, ale też jest to mój wolny dzień, kiedy mogę strzyc, sprawdzać nogi, rozkręcać i być blisko koni.”