John Hunter (1728-1793) przybył do Londynu w 1748 roku w wieku 20 lat i pracował jako asystent w szkole anatomii swojego starszego brata Williama (1718-83), który był już uznanym lekarzem i położnikiem. Pod kierunkiem Williama John uczył się anatomii człowieka i wykazywał duże zdolności w przeprowadzaniu sekcji i preparowaniu okazów. William zorganizował mu także studia u wybitnych chirurgów Williama Cheseldena (1688-1752) i Percivalla Potta (1714-88).

Hunter został powołany na chirurga wojskowego w 1760 roku i spędził trzy lata we Francji i Portugalii. Oprócz rozwijania nowych pomysłów na leczenie powszechnych dolegliwości – takich jak rany postrzałowe i choroby weneryczne – Hunter spędził czas na zbieraniu okazów jaszczurek i innych zwierząt. Po powrocie do Anglii w 1763 roku zaczął rozwijać swoją prywatną praktykę. Jego praca naukowa została nagrodzona w 1767 roku, kiedy to został wybrany na członka Royal Society. W 1768 r. został wybrany chirurgiem szpitala św. Jerzego, a w 1783 r. przeprowadził się do dużego domu przy Leicester Square, co umożliwiło mu przyjęcie uczniów-rezydentów i zorganizowanie swojej kolekcji w muzeum nauczania.

Hunter poświęcił wszystkie swoje zasoby swojemu muzeum. Zawierało ono prawie 14 000 preparatów ponad 500 różnych gatunków roślin i zwierząt. W miarę jak jego reputacja rosła, dostarczano mu rzadkie okazy, takie jak kangury przywiezione przez Sir Josepha Banksa z podróży Jamesa Cooka w latach 1768-71.
Podczas gdy większość jego współczesnych nauczała tylko anatomii człowieka, wykłady Huntera podkreślały związek między strukturą a funkcją we wszystkich rodzajach żywych stworzeń. Hunter wierzył, że chirurdzy powinni zrozumieć, jak ciało przystosowało się i zrekompensowało uszkodzenia spowodowane urazem, chorobą lub zmianami środowiskowymi. Zachęcał studentów, takich jak Edward Jenner i Astley Cooper, do prowadzenia badań eksperymentalnych i stosowania zdobytej wiedzy w leczeniu pacjentów.

Do lat 1780-tych Hunter cieszył się powszechnym uznaniem jako wiodący nauczyciel chirurgii swoich czasów. Jednakże uznanie to niewiele złagodziło jego dosadną mowę i kłótliwą naturę. Jego temperament miał być jego upadkiem: Hunter zmarł w 1793 roku po tym, jak doznał ataku podczas kłótni w szpitalu św. Jerzego na temat akceptacji studentów do szkolenia.

Hunter jest dziś pamiętany jako założyciel `naukowej chirurgii’. Był wyjątkowy w dążeniu do zapewnienia eksperymentalnych podstaw praktyki chirurgicznej, a jego muzeum jest trwałym zapisem jego pionierskiej pracy.

.