Jay White (10 października 1992) jest nowozelandzkim profesjonalnym wrestlerem.

Profesjonalna kariera wrestlingowa

Wczesna kariera (2013-2014)

White początkowo trenował pod The UK Kid w Varsity Pro Wrestling na początku 2013 roku i zadebiutował zawodowo 19 lutego, pracując dla VPW, a także All Star Wrestling, między innymi promocjami. Na początku 2014 roku White poznał Prince’a Devitta z New Japan Pro Wrestling i rywalizował u jego boku w tag team matchu dla VPW. Po meczu, Devitt dał White’owi swoją wizytówkę i powiedział mu, aby pozostał w kontakcie. Niedługo potem z White’em skontaktował się Bad Luck Fale, który powiedział, że Devitt rozmawiał z przedstawicielami NJPW o White’u i że może załatwić mu miejsce jako młody lew w dojo, jeśli będzie tego chciał. Kilka miesięcy później White spotkał się z Fale’em, Devittem i Shinsuke Nakamurą w Londynie, gdzie White zaakceptował ich ofertę i zaczął finalizować swoją wizę, aby wyjechać do dojo NJPW.

New Japan Pro-Wrestling (2015-2016)

White wyjechał do Japonii w Sylwestra 2014 roku, rozpoczął dalszy trening jako młody lew po przybyciu i zadebiutował dla NJPW 30 stycznia 2015 roku, przegrywając z Alexem Shelleyem. White przegrał wszystkie swoje mecze w 2015 roku z wyjątkiem ośmiu, co jest częste dla młodych lwów w NJPW. W 2016 roku, White zaczął zdobywać więcej zwycięstw, a 27 marca rywalizował w swoim największym meczu do tej pory, kiedy został pokonany przez wtedy panującego IWGP Intercontinental Championa Kenny’ego Omegę w non-title matchu. Ostatni mecz White’a w NJPW odbył się 19 czerwca 2016 roku na Dominion 6.19 w Osaka-jo Hall, kiedy to on, David Finlay Jr, i Juice Robinson zostali pokonani przez Satoshi Kojima, Hiroyoshi Tenzan, i Manabu Nakanishi White wyjechał na swoją wycieczkę do Stanów Zjednoczonych w następnym tygodniu.

Wycieczka zagraniczna (2016-2017)

Po przeprowadzce do Stanów Zjednoczonych, White najpierw miał siedzibę w New Jersey, przed przeprowadzką do Detroit, gdzie mieszkał z Alexem Shelleyem. White zadebiutował w Ring of Honor (ROH) na tapingach telewizyjnych 25 czerwca, pokonując Kamaitachi przez dyskwalifikację i łącząc się w zespół z The Motor City Machine Guns (Alex Shelley i Chris Sabin), aby pokonać Kamaitachi i The Addiction (Christopher Daniels i Frankie Kazarian). White i The Motor City Machine Guns ostatecznie utworzyli stajnię o nazwie „Search and Destroy” z Jonathanem Greshamem i Lio Rushem. 8 lipca, White pokonał Lio Rusha. Na następnej serii tapingów telewizyjnych White pokonał Willa Ferrarę i zremisował z Jayem Briscoe w limicie czasowym. White zadebiutował dla angielskiego Revolution Pro Wrestling 12 sierpnia 2016 roku, pokonując Josha Bodoma. 19 sierpnia White wziął udział w fatal four-way matchu przeciwko Kamaitachi, Lio Rushowi i Donovanowi Dijakowi, który został wygrany przez Dijaka. Następnego dnia, White i Rush zostali pokonani przez The Briscoe Brothers. White powrócił do RPW 26 sierpnia, pokonując Marka Haskinsa. 30 września, White wraz z Kushidą i ACH pokonał The Briscoes i Toru Yano w ćwierćfinałowym pojedynku w ROH Trios Tag Team Championship Tournament. White, ACH, i Kushida następnie pokonali The Cabinet (Rhett Titus, Kenny King, i Caprice Coleman) w półfinale, ale zostali pokonani przez The Kingdom (Matt Taven, Vinny Marseglia, i TK O’Ryan) w finale na Final Battle. White po raz kolejny zawalczył dla RPW 21 stycznia 2017 roku, pokonując Martina Stone’a. 6 czerwca White otrzymał swoją największą tytułową szansę w karierze, kiedy po wygraniu Battle Royal bezskutecznie wyzwał Christophera Danielsa na The ROH World Championship w triple threat matchu. Na Best in the World 2017 White w teamie z Search and Destroy pokonał The Rebellion w losers must disband match tym samym utrzymując grupę razem.

Powrót do NJPW (2017-obecnie)

5 listopada 2017 roku na Power Struggle, White powrócił do NJPW jako tajemniczy „Switchblade”, który był teasowany od kilku miesięcy, wyzywając Hiroshiego Tanahashiego na mecz o IWGP Intercontinental Championship na Wrestle Kingdom 12 w Tokyo Dome, przed zaatakowaniem go. Następnego dnia, NJPW oficjalnie ogłosiło pojedynek pomiędzy Tanahashim i White’em na Wrestle Kingdom 12. 4 stycznia, White został pokonany przez Tanahashiego w meczu o tytuł. 5 stycznia Jay zapowiadał dołączenie do Bullet Club, jednak White zdradził wtedy Kenny’ego Omegę, atakując go Blade Runnerem. Dzień później dołączył do frakcji Chaos, aby zmierzyć się przeciwko Bullet Club i Kenny’emu Omedze, twierdząc, że potrzebuje wsparcia w walce z Bullet Club. 28 stycznia na New Beginning w Sapporo, White pokonał Omegę, aby zostać drugim IWGP United States Championem w historii tego tytułu. 25 marca, poszedł bronić tytułu po raz pierwszy przeciwko Hangman Page na NJPW Strong Style Evolved Event w Long Beach, Kalifornia. White wykonałby swoją drugą udaną obronę tytułu przeciwko Davidowi Finlayowi na Road to Dontaku. White wykonałby trzecią obronę tytułu pokonując Punishmenta Martineza podczas ROH/NJPW War of the Worlds Tour w Toronto, Kanada. Na Dominion 6.9 w Osaka-jo Hall, White doznał porażki przez pin fall w tag team matchu z Juice Robinsonem. Z tego powodu White bronił tytułu, ale stracił go na rzecz Juice’a na G1 Special w San Francisco.

W wrestlingu

  • Finishing moves
    • Kiwi Krusher (Outside leghook fisherman driver)
    • Blade Runner / Shellshock (Swinging reverse STO) – przejęte od Alexa Shelleya
  • Signature moves
    • Boston crab
    • Crossface
    • Dropkick, czasem z górnej liny
    • Knife edge chop
    • Lariat
    • Skok, a następnie back elbow na nadbiegającego przeciwnika
    • Wiele wariantów suplexów
      • Butterfly
      • Saito
      • Sleeper
      • Snap, na klamrę
    • Przebiegający Death Valley Driver
    • Przebiegający European uppercut, na zakręconego przeciwnika
    • Ura-
  • Entrance themes
    • „Crossbody” by Yonosuke Kitamura
    • „Switchblade” by Yonosuke Kitamura

.

Championaty i osiągnięcia

  • New Japan Pro Wrestling
    • IWGP United States Championship (1 raz)
    • IWGP Heavyweight Championship (1 time)
    • IWGP Intercontinental Championship (1 time)
  • Pro Wrestling Illustrated
    • Ranked No. #44 wśród 500 najlepszych wrestlerów singlowych w PWI 500 w 2018 roku
  • Wrestling Observer Newsletter
    • 5 1/2 Star Match (2019) vs. Kota Ibushi 12 sierpnia
  • Cm logo.jpg Profil

.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.