Pomóż wesprzeć misję Nowego Adwentu i zdobądź pełną zawartość tej strony jako natychmiastowe pobranie. Zawiera Encyklopedię Katolicką, Ojców Kościoła, Summę, Biblię i wiele więcej za jedyne $19.99…

Jest to staroangielski i średnioangielski termin oznaczający triumfalne zstąpienie Chrystusa do piekieł (lub Hadesu) w okresie od Jego ukrzyżowania do zmartwychwstania, kiedy to, zgodnie z chrześcijańskim przekonaniem, przyniósł zbawienie duszom trzymanym tam w niewoli od początku świata. Według „New English Dictionary” słowo Harrowing w powyższym połączeniu po raz pierwszy pojawia się w homiliach Aelfrica, około roku 1000; ale na długo przed tym, zejście do piekieł było związane w staroangielskich poematach związanych z imieniem Caedmona i Cynewulfa. Pisarze staroangielskiej prozy homilijnej i żywotów świętych nieustannie posługują się tym tematem, ale to właśnie w średniowiecznej literaturze angielskiej znajduje się on najpełniej, zarówno w prozie, jak i w wierszu, a szczególnie w dramacie. Sztuka i literatura w całej Europie od wczesnych czasów ucieleśniała w wielu formach zstąpienie do piekieł, a przykłady sztuk na ten temat w różnych literaturach europejskich wciąż istnieją, ale to w dramatycznej literaturze średniowiecznej Anglii znajdujemy najpełniejszy i najbardziej dramatyczny rozwój tego tematu. Najwcześniejszy zachowany egzemplarz angielskiego dramatu religijnego dotyczy Biczowania Piekieł, a cztery wielkie cykle angielskich sztuk misteryjnych poświęcają mu osobną scenę. Znajduje się ona również w starożytnych sztukach kornwalijskich. Te średniowieczne wersje historii, choć ostatecznie oparte są na Nowym Testamencie i Ojcach, to jednak, w swoich szczegółach, okazały się pochodzić z apokryficznej Ewangelii Nikodema, której literacka forma części podobno pochodzi z drugiego lub trzeciego wieku. W swej łacińskiej formie ta „ewangelia” była znana w Anglii od bardzo wczesnego czasu; Beda i inni staroangielscy pisarze podobno wykazują z nią ścisłą znajomość. Angielskie tłumaczenia zostały wykonane z niego w średniowieczu, a w długim średniowiecznym angielskim poemacie znanym jako „Cursor Mundi” znajduje się jego parafraza.

.