Przypadek Medico-Legal może być zdefiniowany jako przypadek uszkodzenia ciała lub dolegliwości, itp., w którym dochodzenia przez organy ścigania są niezbędne do ustalenia odpowiedzialności w odniesieniu do przyczyny uszkodzenia ciała lub dolegliwości. W prostym języku, jest to przypadek medyczny ze skutkami prawnymi dla lekarza prowadzącego, w którym lekarz prowadzący, po zebraniu wywiadu i zbadaniu pacjenta, uważa, że niezbędne jest przeprowadzenie dochodzenia przez organy ścigania. Lub przypadek prawny wymagający ekspertyzy medycznej, gdy przywieziony przez policję do zbadania.

W każdym z przypadków medyczno-prawnych, obowiązkiem prawnym lekarza prowadzącego jest zgłoszenie go do najbliższego komisariatu policji natychmiast po zakończeniu podstawowej opieki medycznej ratującej życie. Jest to zgodne z sekcją 39 Kodeksu Postępowania Karnego Indii. Chodzi o to, aby rozpocząć postępowanie prawne na najwcześniejszym jest tak, że maksymalne dowody mogą być zbierane przez oficera policji. Szybkie działanie policji pomaga również uniknąć zniszczenia dowodów przez lekarza leczącego.

Następujące przypadki powinny być traktowane jako medyczno-prawne i jako takie lekarz jest „zobowiązany” do powiadomienia policji o takich przypadkach:

– Wszystkie przypadki obrażeń i oparzeń -okoliczności, które sugerują popełnienie przestępstwa przez kogoś. (niezależnie od podejrzenia o nieuczciwą grę)

– Wszystkie przypadki wypadków samochodowych, fabrycznych lub innych nienaturalnych wypadków, szczególnie gdy istnieje prawdopodobieństwo śmierci pacjenta lub poważnego zranienia.

– Przypadki podejrzanych lub oczywistych napaści na tle seksualnym.

– Przypadki podejrzanego lub oczywistego przestępczego poronienia.

– Przypadki utraty przytomności, gdy jej przyczyna nie jest naturalna lub nie jest jasna.

– Wszystkie przypadki podejrzanego lub oczywistego zatrucia lub odurzenia.

– Przypadki skierowane przez sąd lub w inny sposób w celu oszacowania wieku.

– Przypadki przywiezione z niewłaściwym wywiadem stwarzającym podejrzenie popełnienia przestępstwa.

– Przypadki podejrzenia samookaleczenia lub próby samobójczej.

– Wszelkie inne przypadki nie mieszczące się w powyższych kategoriach, ale mające implikacje prawne.

W kraju, w którym 130.000 zgonów występuje rocznie z powodu wypadków drogowych i 53% kobiet cierpi z powodu przemocy domowej prowadzącej do poważnych obrażeń, ważne jest, że szpitale i prawo pracują ręka w rękę, aby pomóc rannym. Nasz system prawny rozwinął się skokowo od 1989 roku, kiedy ludzie tracili życie czekając na leczenie, a ustawa „prawo do życia” powstała w tym samym roku. Prawo stanowi, że obawy, takie jak formalności prawne, względy pieniężne, a nawet ograniczenia infrastrukturalne instytucji nie powinny zabraniać instytucji lub szpitala od zapewnienia podstawowego i awaryjnego leczenia.

To nie było długo z powrotem młodzieży, poważnie rannych po uderzeniu przez pędzącego autobusu KSRTC w Koppal, Karnataka zmarł w szpitalu tylko dlatego, że nie dostał terminowej pomocy od społeczeństwa. Mimo że szpital znajdował się o rzut kamieniem od miejsca wypadku, ludzie patrzyli na wijącego się z bólu Anwara, a niektórzy nawet używali swoich telefonów komórkowych do robienia zdjęć i kręcenia filmów. Nikt z nich nie próbował przenieść go do szpitala. Zwykli ludzie wciąż obawiają się, że w takich przypadkach zostaną skrępowani z powodu niewiedzy w MLC. Zamiast po prostu berating takie bezduszne i nieludzkie podejście wśród społeczeństwa, istnieje pilna potrzeba, aby stworzyć świadomość, że prawie 50% ofiar wypadków mają doskonałe szanse na przeżycie, jeśli otrzymają natychmiastową uwagę i leczenie. Każdy w pobliżu miejsca wypadku może zadzwonić na infolinię 108 lub 104 po karetkę pogotowia, a ofiara zostanie zabrana do najbliższego szpitala na leczenie ratunkowe bezpłatnie. Szpitale są zobowiązane do dokonania przyjęcia niezależnie od tego, czy jest to przypadek medyczno-prawny, a rząd zwróci koszty leczenia do 25 000 Rs.

Ostatnio społeczeństwo indyjskie doświadcza rosnącej świadomości dotyczącej praw pacjenta. Tendencja ta jest wyraźnie widoczna w ostatnim przypływie sporów sądowych dotyczących odpowiedzialności zawodowej lekarza lub zakładu, domagających się zadośćuczynienia za cierpienie spowodowane zaniedbaniami medycznymi, nieważną zgodą i naruszeniem poufności wynikającej z relacji lekarz-pacjent. W celu udowodnienia, że doszło do błędu w sztuce lekarskiej, pacjent musi być w stanie wykazać wszystkie te rzeczy:

– Istniała relacja lekarz-pacjent.

– Lekarz dopuścił się zaniedbania.

– Zaniedbanie lekarza spowodowało uraz.

– Uraz doprowadził do konkretnych szkód.

– Brak diagnozy.

– Niewłaściwe leczenie.

– Brak ostrzeżenia pacjenta o znanym ryzyku.

Skarga na zaniedbanie medyczne może być złożona jak wspomniano poniżej.

– W Forum Okręgowym, jeżeli wartość usług i żądanego odszkodowania jest mniejsza niż 20 lakh rupii,

– Przed Komisją Stanową, jeżeli wartość towarów lub usług i żądanego odszkodowania nie przekracza 1 crore rupii.

– W Komisji Narodowej, jeśli wartość towarów lub usług i odszkodowanie przekracza więcej niż 1 crore rupees.

Sprawy medyczno-prawne muszą być rozpatrywane prawidłowo, zgodnie z obowiązującymi wytycznymi instytucji. Zazwyczaj wszystkie duże szpitale i instytucje dydaktyczne mają „instytucjonalny podręcznik medyczno-prawny”, który podaje, krok po kroku, prawidłową procedurę postępowania z różnymi rodzajami MLC. Nawet jeśli takie podręczniki nie są dostępne, przypadki te nie stanowią problemu, jeśli zachowuje się odpowiednią ostrożność i należytą uwagę podczas postępowania z nimi. Prawidłowa dokumentacja, terminowe informacje, metodyczne i dokładne badanie, w tym wszystkich istotnych dochodzeń i skierowań, itp., są wszystkie, które są niezbędne, aby zobaczyć takie przypadki zakończone powodzeniem.

Do konsultacji prawnych online z najlepszego prawnika dla medico-prawnych przypadkach, można odwiedzić największy online rozwiązanie prawne www.licit.ooo lub można pobrać aplikację za pomocą następującego linku z playstore https://goo.gl/L8GeYk

.