W związkach romantycznych zależność emocjonalna jest zaburzeniem osobowości o głębokich korzeniach.

Zależność emocjonalna jest zaburzeniem osobowości, w którym osoba z niską samooceną stale szuka bezpieczeństwa u innych ludzi lub w czynnikach zewnętrznych, nie ufając własnym wewnętrznym kryteriom i zasobom.

Zależność emocjonalna zaczyna się, gdy dziecko nie jest odpowiednio kochane przez ludzi, którzy znaczą dla niego najwięcej, takich jak rodzice, rodzeństwo lub inne bliskie osoby. Ten brak miłości generuje niską samoocenę, problem, który ma tendencję do narastania w okresie dojrzewania. Jako osoba dorosła, osoba uzależniona emocjonalnie odtwarza sytuacje, w których odgrywa rolę uległego, zawsze starając się zadowolić innych, aby za wszelką cenę utrzymać więź w związku, a tym samym uniknąć przerażającej perspektywy odrzucenia.

Brak poczucia własnej wartości od dzieciństwa jest główną przyczyną uzależnienia emocjonalnego. Jest on wynikiem szantażu emocjonalnego, który uczy dziecko, że będzie kochane tylko po spełnieniu oczekiwań rodziców lub innych znaczących osób. Wszelkie próby afirmacji siebie lub pokazania swojej indywidualności będą ganione lub karane. Podcina się jej skrzydła i szybko uczy się, by nie wywoływać konfliktów i nie zawracać głowy rodzicom, jeśli chce otrzymać czułość, której potrzebuje.

Manipulacja i poczucie winy

Prowokowanie poczucia winy jest sposobem na zmanipulowanie dziecka, by miało „właściwą” postawę. Często słyszy się matki narzekające na sposób, w jaki ich dzieci lub mężowie rozczarowują je lub denerwują; autorytarnych ojców często można usłyszeć mówiących nieproporcjonalnym tonem: „Bądź cicho i rób, co mówię” lub „W tym domu robisz to, co ci każę”

Powodzenia w budowaniu poczucia własnej wartości

Poczucie własnej wartości dziecka, a także jego zdolność do bycia samotnym, budowane są poprzez odbicie, czyli lustro, zaufania, jakim darzą go rodzice. Dziecko może ponosić porażki na tym etapie, ponieważ rodzice przekazują mu sprzeczne informacje na temat jego możliwości; nie jest ono w stanie uwewnętrznić tych cech i potrzebuje dorosłego u swego boku, aby czuć się bezpiecznie.

Eksplozje namiętności, obojętności, nadużyć i manipulacji są przejawem zaburzonych, a nawet patologicznych wzorców psychologicznych.

Jako ludzie mamy tendencję do poszukiwania i odtwarzania tego, co jest nam znane, co widzieliśmy od najwcześniejszego dzieciństwa. Są to wzorce zachowań wyuczone w dzieciństwie, które pozostawiają głęboki ślad na każdej istocie ludzkiej.

Więc dużym błędem jest mylenie miłości z zależnością i toksycznymi związkami. Może się to zdarzyć, szczególnie wtedy, gdy poczucie własnej wartości danej osoby jest niskie i szuka ona akceptacji i miłości od innych, nawet jeśli oznacza to narażenie na szwank własnej godności.

Zależni emocjonalnie akceptują pogardę i nadużycia jako coś normalnego; mają tendencję do odczuwania przyciągania do ludzi, którzy wydają się być bardzo pewni siebie i którzy mają dominującą osobowość. Niestety, osoby uzależnione emocjonalnie nie znają prawdziwej miłości między dwojgiem ludzi, którzy szanują się nawzajem i wymieniają czułości; mają trudności z przejęciem kontroli nad własnym życiem i mają nadzieję, że pewnego dnia zostaną „odnalezione” przez tę wyjątkową osobę, która uczyni je szczęśliwymi i zakończy ich samotność i egzystencjalną udrękę.

Niektóre zachowania są wyraźnymi wskaźnikami niezdrowych związków i mogą stopniowo przekształcić się w niebezpieczne uzależnienie, takie jak posiadanie, manipulacja, brak szacunku, zazdrość, niepewność i wykorzystywanie. Są to symptomy strachu przed brakiem miłości i akceptacji, jakimi jesteśmy. To dlatego ludzie popadają w sytuacje dominacji i uległości – próbują zapewnić sobie pozorną stabilność za pomocą fałszywego uczucia i uwagi, które mogą przekształcić się w uzależnienie, w „narkotyk”.”Sekretem jest budowanie związku par poprzez rozwijanie najlepszej części nas samych i poprzez wybieranie ludzi, którzy są kompatybilni i którzy również starają się wydobyć z siebie to, co najlepsze w szacunku, szczerym poważaniu, uwadze, zrozumieniu, akceptacji i prawdziwym uczuciu.

Właściwe środowisko to takie, które sprzyja miłości do siebie, otwartości i szacunku dla drugiej osoby.

Niektóre objawy zależności emocjonalnej

• Ciągła i obsesyjna potrzeba bycia blisko innych ludzi
• Ciągła niepewność co do przyszłości
• Uczucie, że nie jest się wystarczająco dobrym aby być z drugą osobą
• Obsesyjny strach przed utratą miłości
• Ciągłe poczucie winy, jeśli nie poświęcają całkowitej uwagi swojemu partnerowi
• Akceptacja cierpienia psychicznego i fizycznego, z obawy przed utratą związku
• Ciągłe i dominujące uczucie niepokoju

Czytaj dalej: 8 Strategii pokonywania lęku Czytaj więcej: Jak twoje zdrowie fizyczne może być prześledzone przez emocjonalne traumy Czytaj więcej: 6 Typów niezdrowych relacji matka-dziecko, które wpływają na naszą dorosłość

Ten artykuł został pierwotnie opublikowany w hiszpańskim wydaniu Aleteia i został przetłumaczony i/lub dostosowany tutaj dla anglojęzycznych czytelników.

.