Miłość jest w powietrzu; jesteśmy tylko kilka dni od Walentynek. Uwielbiam tę porę roku. W rzeczywistości, kocham miłość. I uwielbiam widzieć zakochanych ludzi. Czy nie byłoby cudownie, gdyby intensywna, romantyczna miłość trwała wiecznie? Ale co, jeśli takie pragnienie miłości staje się nadmierne u niektórych ludzi? Czy miłość może stać się uzależnieniem? W pracy, opublikowanej w numerze European Journal of Psychiatry z okresu styczeń-marzec 2019 r., badacze Sanches i John omawiają uzależnienie od miłości i jego leczenie.1
Czym jest uzależnienie od miłości?
Uzależnienie od miłości (znane również jako miłość patologiczna) odnosi się do „wzoru zachowania charakteryzującego się nieprzystosowawczym, wszechobecnym i nadmiernym zainteresowaniem jednym lub więcej romantycznymi partnerami, co skutkuje brakiem kontroli, rezygnacją z innych zainteresowań i zachowań oraz innymi negatywnymi konsekwencjami” (s. 39).1 W uzależnieniu od miłości niedojrzała miłość – miłość, która jest niepewna, zewnętrzna, ślepa i poza kontrolą – przenika nasze życie.2
Powszechność patologicznej miłości jest 3-10%, ale prawdopodobnie wyższe w niektórych populacjach (np., 25% wśród studentów szkół wyższych).1,2
Miłość patologiczną należy odróżnić od innych zaburzeń, takich jak uzależnione zaburzenie osobowości lub zaburzenie osobowości typu borderline; w tych zaburzeniach wzorzec dysfunkcjonalnego zachowania nie ogranicza się do miłości romantycznej.1484>
Uzależnienie od miłości różni się również od zaburzeń psychotycznych, uzależnienia od seksu i erotomanii – zaburzenia urojeniowego charakteryzującego się założeniem, że inna osoba (zwykle o wysokim statusie) jest zakochana w danej osobie.1
Jakiego rodzaju zaburzeniem jest uzależnienie od miłości?
Nie ma zgody co do kryteriów diagnostycznych uzależnienia od miłości, ani porozumienia co do rodzaju zaburzenia.
Na przykład, miłość patologiczna może być zaburzeniem kontroli impulsów – charakteryzującym się impulsywnością i poszukiwaniem nowości.
Inni uważają, że miłość patologiczna jest zaburzeniem nastroju. Przypuszczalnie osoby uzależnione od miłości doświadczają stanów nastroju (np, hipomanii i uniesienia) podobne do tych, którzy się zakochują lub są we wczesnych stadiach intensywnej miłości romantycznej.
Inną możliwością jest to, że uzależnienie od miłości należy do spektrum obsesyjno-kompulsywnego; podobnie jak osoby z obsesjami, osoby uzależnione od miłości mogą doświadczać powtarzających się i natrętnych myśli – z tym wyjątkiem, że ich obsesje będą związane z osobą, którą kochają, a nie, powiedzmy, z troską o zdrowie lub czystość.
PODSTAWY
- Co to jest uzależnienie?
- Znajdź terapeutę, aby pokonać uzależnienie
Inni badacze zaproponowali, że uzależnienie od miłości może być najlepiej rozumiane jako dwuosiowe kontinuum – z osią pionową reprezentującą zachowania związane z przywiązaniem, a osią poziomą wskazującą na poszukiwanie nagrody i impulsywność. Na przykład, w niektórych osobach, wysoka impulsywność i nagrody-poszukiwanie zachowanie będzie współwystępować z wysokim poziomem zachowania przywiązania, w wyniku czego obsesyjne lub zależne rodzaj miłości; w innych, wysoka nagroda-poszukiwanie i impulsywność będzie współwystępować z deficytami przywiązania, w wyniku czego wysokie zainteresowanie seksualne i posiadanie wielu partnerów seksualnych.
Due do kompulsywnej natury uzależnienia od miłości, niektórzy zastanawiali się: Czy patologiczna miłość może być uzależnieniem? Oczywiście niektórzy badacze uważają, że tak – stąd nazwa: uzależnienie od miłości. Niemniej jednak, uzależnienia wydają się być bardzo różne od zaabsorbowania miłością: Wiążą się one z przyjmowaniem substancji chemicznej, łaknieniem, tolerancją, odstawieniem, pragnieniem zaprzestania używania, ale niemożnością, oraz upośledzeniem codziennego funkcjonowania.
Jeśli patologiczna miłość jest uzależnieniem, to musi to być uzależnienie behawioralne. Uzależnienia behawioralne (jak np. uzależnienie od hazardu) nie wymagają zażywania substancji psychoaktywnej, ale dzielą inne cechy z uzależnieniami od substancji. Na przykład, podobnie jak osoby we wczesnej fazie zażywania narkotyków, osoby uzależnione od miłości mogą początkowo odczuwać intensywną przyjemność, satysfakcję i euforię. Następnie stają się zaabsorbowani tymi doświadczeniami, wykazując oznaki uzależnienia, takie jak „zwiększona ilość zachowań w celu osiągnięcia pożądanego efektu emocjonalnego” – w tym przypadku „zwiększony czas spędzony na poszukiwaniu miłości.”2
Addiction Essential Reads
Inne oznaki uzależnienia od miłości obejmowałyby „popędy do dalszego angażowania się w zachowanie pomimo prób zaprzestania”, takie jak poczucie osamotnienia i desperacji, gdy nie jest się już w związku; oraz „uporczywe pragnienie lub bezskuteczne wysiłki zmierzające do ograniczenia lub kontrolowania zachowania”, takie jak decyzja, by nigdy więcej się nie zakochać, a mimo to zastępowanie „natychmiast zakończonych związków”.”2
Leczenie patologicznej miłości
W swoim przeglądzie John i Sanches znaleźli niewiele badań dotyczących leczenia uzależnienia od miłości – żadnych dotyczących leczenia farmakologicznego, a tylko jedno dotyczące podejścia psychoterapeutycznego.1
Użycie grup samopomocy (np. „Kobiety, które kochają za bardzo”) było najczęstszą interwencją psychospołeczną.
Badanie, w którym badano terapię grupową psychodramą, wykazało, że jest ona skuteczna w zachęcaniu do zdrowszych związków. Jednak w badaniu nie wykorzystano grupy kontrolnej, więc potrzebne są dalsze badania.
Inne formy terapii, które mogą być pomocne w leczeniu patologicznej miłości to terapia poznawczo-behawioralna (poprzez kwestionowanie zniekształconych myśli o miłości) i terapia psychodynamiczna (poprzez rozwiązywanie problemów z przywiązaniem).
Zważywszy na podobieństwa między patologiczną miłością a zaburzeniami opisanymi wcześniej – zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi, zaburzeniami kontroli impulsów i zaburzeniami nastroju – John i Sanches uważają, że leczenie farmakologiczne (np, leki przeciwdepresyjne, stabilizatory nastroju) mogą okazać się korzystne w leczeniu specyficznych objawów patologicznej miłości, takich jak obsesje lub niestabilność nastroju.
Podsumowanie na temat uzależnienia od miłości
Wydaje się, że obecnie istnieją „liczne dowody behawioralne, neurochemiczne i neuroobrazowe na poparcie twierdzenia, że miłość jest uzależnieniem, w taki sam sposób, w jaki chroniczne zachowania związane z poszukiwaniem narkotyków mogą … sygnalizować uzależnienie…. sygnalizować uzależnienie. „3
Jak widzieliśmy, uzależnienie od miłości (lub patologiczna miłość) może być uzależnieniem behawioralnym charakteryzującym się próbami odzyskania niezwykle przyjemnych uczuć związanych ze stanem bycia głęboko zakochanym. Uzależnienie od miłości wiąże się z lekkomyślnym zachowaniem i negatywnymi skutkami wpływającymi na codzienne życie (np. trudności w pracy).2
Psychoterapia i farmakoterapia mogą być pomocne w leczeniu niektórych objawów tego stanu, choć badania dotyczące leczenia są ograniczone.
Podobnie jak inne uzależnienia, uzależnienie od miłości wiąże się z przyjemnością, ale także z cierpieniem. Autorzy kończą swój przegląd, ujmując przyjemność i ból uzależnienia od miłości parafrazując Szekspira w ten sposób: „If you love and get hurt, love more; if you love more and hurt more, love even more; if you love even more and get hurt even more, love some more until it hurts no more. „1
.