Philip Kosloski – opublikowano dnia 06/17/17
Związane z adoracją eucharystyczną naczynie liturgiczne wywodzi się ze średniowiecza.
Wyrażanie wiary w rzeczywistą obecność Chrystusa w Eucharystii rozwinęło się z czasem. Jednym z nich było wprowadzenie adoracji eucharystycznej poza Mszą św. i poza tabernakulum. Aby ułatwić tę nową pobożność, wynaleziono naczynie liturgiczne zwane „monstrancją”.
Czytaj więcej: Piękne monstrancje w kaplicach Czytaj więcej: Wieczysta Adoracja, najbliższa rzecz do chodzenia z Jezusem
Monstrancja pochodzi od łacińskiego słowa monstrare, co oznacza „pokazywać”. Celem monstrancji jest wystawienie na widok publiczny konsekrowanej Hostii, aby obecni mogli ją adorować i czcić. Rozwój monstrancji datuje się na XIII wiek, kiedy to wzrosła popularność procesji eucharystycznych związanych z nowym świętem Bożego Ciała.
Czytaj dalej..: Juliana z Liege, XIII-wieczna zakonnica, która przyniosła nam Boże Ciało
Początkowo Eucharystia była niesiona w tych procesjach w zamkniętym ciborium (złotym pojemniku), a dopiero później ciborium używane w procesji zostało wydłużone i zawierało przezroczystą część zawierającą pojedynczą Hostię. Encyklopedia Katolicka wyjaśnia, jak po raz pierwszy skonstruowano monstrancję:
W centralnym cylindrze umieszczano dużą Hostię, którą utrzymywano w pozycji pionowej, trzymając ją w specjalnie w tym celu skonstruowanej lunecie. Wiele średniowiecznych monstrancji tego typu zachowało się do dziś. Wkrótce jednak okazało się, że można je lepiej przystosować do celu, jakim było zwrócenie wzroku na samą świętą Hostię, wykonując przezroczystą część naczynia o odpowiedniej wielkości i otaczając ją, podobnie jak słońce, promieniami. Monstrancje o takim kształcie, pochodzące z XV wieku, również nie należą do rzadkości, a od kilkuset lat jest to zdecydowanie najczęstsza forma w praktycznym użyciu.
Monstrancja ma podkreślać i zwracać uwagę na Króla królów, Jezusa Chrystusa, obecnego w sposób rzeczywisty i istotny pod postacią chleba. Dlatego monstrancja jest zazwyczaj złota i zdobiona w szczególny sposób, w uznaniu boskiej tajemnicy, którą przechowuje i objawia.
.