W buddyzmie Nichiren Shu, gohonzon jest kaligraficznym zwojem, który może prowadzić praktykujących buddyzm w kierunku oświecenia.

Zdjęcie dzięki uprzejmości autora.

Gohonzon oznacza „obiekt oddania”. W japońskim buddyzmie istnieje wiele form gohonzonu, w zależności od sekty – niektóre z nich to posągi, pisma kaligraficzne, obrazy, mandale i artystyczne interpretacje. W buddyzmie Nichiren, gohonzon reprezentuje Wiecznego Buddę, który przekazał wszystkim Sutrę Lotosu i jest najczęściej przedstawiany jako kaligraficzna mandala.

Nichiren Shonin, założyciel buddyzmu Nichiren, szukał obiektu oddania dla swoich wyznawców, ponieważ posągi i mandale, które istniały w tamtym czasie, nie reprezentowały Wiecznego Buddy. Aby to osiągnąć, stworzył kaligraficzny opis, który zawierał koncepcje z Sutry Lotosu, aby pomóc w prowadzeniu praktykujących na ścieżce do oświecenia. Przedstawiał on również dziesięć duchowych sfer: budda, bodhisattwa, pratyekabuddha (urzeczywistnienie), sravaka (nauka), niebo, ludzkość, asura (arogancja lub gniew), animalność (brutalność), głód i piekło.

Gohonzon jest narzędziem, które pomaga nam skupić nasze umysły na uświadomieniu sobie, że wszyscy jesteśmy buddami.

Bez znajomości znaków kanji, większość ludzi nie może odczytać tego, co jest napisane na gohonzonie. Mogą istnieć inne podobne kaligraficzne mandale z niewielkimi różnicami, ale tutaj jest krótki opis tego co jest napisane na gohonzonie Nichiren Shu, który został założony w 1280 roku.

Przez środek znajduje się odaimoku, który jest świętym tytułem Sutry Lotosu (Namu Myoho Renge Kyo), napisanym w stylizowanej formie z liniami rozchodzącymi się jak promienie słońca. Pod spodem widoczny jest podpis Nichirena. Bezpośrednio po lewej stronie znajduje się Budda Siakjamuni, a po prawej Budda Wielkich Skarbów. Obok nich stoją Czterej Przywódcy Bodhisattwów z Podziemia, o których mówi się, że są nieskończoną liczbą bodhisattwów, którzy wyłonili się ze szczeliny w ziemi, jak wspomniano w 15 rozdziale Sutry Lotosu. Pod nimi znajduje się wielu bodhisattwów, pratyekabuddhów (buddów, którzy osiągnęli oświecenie bez nauczycieli czy przewodników) i bóstw. Gohonzon wymienia również poprzednich interpretatorów Sutry Lotosu, takich jak Tendai Daishi, Nagarjuna, Myoraku Daishi i Dengyo Daishi. Wśród nich są dwa główne bóstwa Japonii: Tensho Daijin, szintoistyczna bogini słońca, oraz Hachiman Wielki Bodhisattwa, bóg wojny lub bóstwo opiekuńcze.

Dookoła czterech rogów zwoju znajdują się czterej niebiańscy bogowie, reprezentujący każdy z kardynalnych kierunków świata. Wreszcie, zaokrąglając zewnętrzną-środkową część gohonzonu są vidyaraja (bóstwa ezoteryczne) z sanskryckim symbolem Ragaraja w środku po lewej i sanskryckim symbolem Acalanatha Vidyaraja w środku po prawej.

Każdy może usiąść, aby śpiewać i skupić się na swoim wewnętrznym Buddzie.

Jeśli odwiedzisz świątynię Nichiren Shu, możesz nie zobaczyć znanego kaligraficznego gohonzonu. Zamiast tego, posągi, które przedstawiają każdego z buddów, bodhisattwów i bóstw będą często wystawione na widok publiczny. W niektórych przypadkach, posągi są ograniczone tylko do Buddy Siakjamuni, wraz z Czterema Bodhisattwami z Podziemia. Świątynie wyświetlają również posągi Buddy Siakjamuniego siedzącego po lewej stronie ze stupą odaimoku pośrodku i Buddy Wielu Skarbów siedzącego po prawej stronie. Czasami będzie tam albo posąg Wiecznego Buddy, albo tylko sam napis odaimoku.

W praktyce Nichiren Shu, nie dajemy gohonzonów każdemu i każdemu. Osoba obdarowana musi okazać swoją wiarę w Sutrę Lotosu poprzez swoje działania i chęć studiowania. Aby otrzymać gohonzon, ktoś musi zobowiązać się do zostania członkiem Nichiren Shu i przyjąć schronienie w trzech skarbach: buddzie, dharmie i sandze. Odbywa się specjalna ceremonia, podczas której dana osoba składa przysięgę, a kapłan przeprowadza ceremonię otwierającą oczy, aby ożywić zwój.

Aby wyeksponować gohonzon w domu, najlepiej byłoby umieścić go w butsudan (buddyjski ołtarz), gdzie można by również umieścić mniejsze figurki i tablice przodków. Pudełkowy kształt butsudanu jest podobny do stupy, która podobno jest miejscem przebywania Buddy i bóstw. Jeśli butsudan nie jest dostępny, wystarczy jakiekolwiek szanowane miejsce w domu – gdzie każdy może usiąść, aby śpiewać i skupić się na swoim wewnętrznym buddzie.